Nieuws uit Heerlen
Bezoek aan Maria Toevlucht van de Zondaars
gepubliceerd: zaterdag, 19 februari 2022
Het Legioen van Maria in Schandelen kent een opmerkelijke geschiedenis dat gekenmerkt wordt met lijden en doorzettingsvermogen. In drie delen willen wij u de geschiedenis van ons Presidium “Maria Toevlucht van de Zondaars” vertellen.
Met verwondering las ik die titel in het jongste nummer van ons Oostenrijks tijdschrift ‘Regina Legionis’ (mei-juni 1991). Maar mijn verwondering steeg nog, toen ik merkte dat het hier ging om een concentratiekamp in Nederland, namelijk Amersfoort, en dat de priester, die het klaarspeelde het Legioen daarbinnen te brengen, een oud-bekende van mij was, namelijk kapelaan Jac. Frijns, jarenlang kapelaan in Stein (L), en daarna pastoor in Meezenbroek (Heerlen). Met hier en daar een kleine inkorting laten we nu kapelaan Frijns zelf aan het woord. Ik denk dat zijn verhaal ons allemaal ten zeerste zal interesseren.
Avontuurlijke zielzorg
In het begin waren wij er met vier priesters, maar drie ervan werden al gauw naar een ander kamp overgebracht, zodat ik alleen over bleef. In het begin stelden wij, zielzorgers, enige regels op voor ons werk: biecht horen deden wij meestal, terwijl we in het kamp rondwandelden. Menigmaal rookten we dan een pijp of sigaret van binnengesmokkelde tabak. Wij konden niemand vertrouwen en moesten dus zeer op onze hoede zijn. Wij hadden verlof om de heilige communie op elk uur van de dag of nacht te ontvangen. Het enige wat in die omstandigheden nodig was, was opletten dat niemand het bemerkte. De heilige communie werd ook onder het wandelen uitgereikt; het ging eraan toe als bij het biechthoren. Na enkele dagen kregen we van de priester die het langste in het kamp zat, een doosje met geconsacreerde hosties. Nu waren wij rijk en voelden ons sterk. Onze Lieve Heer was de hele tijd bij ons, want het was uiterst moeilijk het Allerheiligste ergens te verbergen; daarom droegen wij het altijd bij ons. Er was altijd veel vraag naar biecht en communie. Elke morgen, tien over vijf, gingen we in het donker door het kamp, waar heet wat mensen al op ons wachtten... wordt vervolgd.
